نژادپرستی یا شیطان پرستی؟!

گاهی اوقات آنقدر غرقِ در مارک هایِ سطحیِ پوست و چشم و موهای مان میشویم که فراموش میکنیم ذاتِ بشریت، یکی ست و همه انسانیم و آنچه موجبِ برتریِ ما نسبت به یکدیگر میشود، رنگِ چشم و مو و پوستمان نیست و این را از شیطانِ نفرین شده به ارث میبریم که روزی انسانِ از خاک آفریده شده را پَست تر از خودش دانست که از آتش آفریده شده بود و یادمان باشد، اگر روزی مبتلا به مرضِ نژاد پرستی شدیم، جا پایِ شیطان گذاشته و اینبار به جبرانِ سجده ای که او به ما بدهکار است، ما به او سجده میکنیم و این اصلأ جذاب نیست!

+ نژاد پرستی فقط شاملِ حالِ سیاه پوستانِ فرگوسنِ آمریکا نمیشه! توهینِ به انواعِ نژاد ها و قومیت های مختلف هم شاملش میشه! حتی اون دوستِ عزیزی که به افغانستانی های جنگ زده ای که تو کشورمون کار میکنن یا بهتره بگم پناه آوردن، توهین میکنه و از بالا بهش نگاه میکنه که تو افغانی هستی و من ایرانی، مبتلا به نژاد پرستی یا بهتره بگم شیطان پرستیه!

برای مادرهای سرزمینم

واسه جلوگیری از ایجادِ سو تفاهم و سو برداشت، همین ابتدای پست موافقتِ خودم رو با کار کردنِ خانم ها اعلام میدارم تا یه عده نریزن فحش کشم کنن!

نمیدونم قضیه چیه و یه عده چی پیشِ خودشون فکر کردن که به خودشون اجازه میدن برای دفاع از حقوقِ زنان، مقامِ مادر و زنانِ خانه دار رو پست و حقیر نشون بدن! شما خانمِ فمنیستی که دوست داری از حقوقِ هم جنس هات در جامعه دفاع کنی و بگی خانم ها هم حقِ کار کردن و پیشرفت کردن دارن و تو این موضوع فرقی بینِ زن و مرد نیست، خب نوکرتم اعتراضتو مثلِ یک بشر اعلام کن و حرفتو بزن، چرا میای جایگاه و مقامِ مادرهایِ خانه دار رو تحقیر میکنی؟! یک جوری از خانه داری و بچه داری حرف میزنن که انگار دارن درموردِ برده داری حرف میزنن و حواسشون نیست دارن بخاطر دفاع از حقوقِ زنان، یکی که چه عرض کنم، مهم ترین رکنِ ذاتیِ یک زن، یعنی مادر بودن رو میبرن زیر رادیکال! آخه تو چی میدونی از ارزش و جایگاهِ یک مادر تو جامعه؟! چی میفهمی از تأثیراتِ یک مادر بر خانواده؟! تو چی میدونی که یک مادر یکی از ستون های اصلیِ هر نظام برای تحکیم و استوار سازیِ جامعه است که اینجوری میکوبیش؟! چرا مادر بودن رو با بچه داری و غذا پختن و پوشک عوض کردن و جنگ و دعوا با بچه ها نشون میدی و حرفی از مهرِ مادری که تو تمام این ها موج میزنه نمیزنی؟! تو چی میدونی از عشق و محبتی که یک مادر خرجِ بزرگ کردن بچه هاش میکنه؟! تو چی میدونی از اهمیتِ تربیت و انسان ساز بودنِ یک مادر؟! واقعأ واست سوال نشده این همه شخصیت های مهمِ بشری، یه روزی بچه بودن و این بزرگ شدن و تکاملشون تحت نظرِ کی بود؟! واست سوال نشده این افراد در دامنِ چه مادرهایی تربیت شدن که اینطوری آوازه شون کلِ جهان رو گرفته؟! یعنی به ذهنت خطور نکرده که رهبرانِ انقلاب های بزرگ جهانی، چجوری از کودکی و بازیگوشی هاش، به حدی رسیدن که تونستن انقلاب های جهانی رقم بزنن؟ زیرِ قارچ که رشد و نمو نکردن، این شخصیت های جهانی یه روزی به دستِ مادرهاشون تربیت شدند و ستون های شخصیتیشون شکل گرفته! 

من نمیدونم یه سری از خانم ها موفقیت رو تو چی میبینن که والا تر از تربیت و انسان سازی به معنای واقعیه! مدیریت خانواده به عنوان مهم ترین رکنِ جامعه و ساختنِ شخصیت هایی که بتونن جهان رو جای بهتری برای زندگی کنن، از پزشکی و مهندسی و دانشمند بودن راحت تر نیست اگر سخت تر نباشه! نمیدونم چرا به خودشون اجازه میدن این مقام و جایگاهِ مقدس رو تحقیر کنن! ولی باید اینو بدونن که مادر بودن لیاقت میخواد که خیلیا حتی به اون حد نرسیدن که درکش کنن، چه برسه بخوان بهش برسن و مادر شن! 

خطاب به بعضی از فمنیست های اکوری پکوریِ خودم، لطفأ، فانوسأ، وجدانأ در رسیدن به اهدافتون، جایگاه مادر رو له نکنین که مادرهای خوب، پرچم دارِ انقلاب هایِ نوینِ فردای بشریت هستند! 

پسرِ تاریکی «یادداشتِ هفتم»

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

زیباترین زنِ قرن هم که باشی...

زیباترین زنِ قرن هم که باشی...

یه روز پیر میشی، یه روزی میاد که دیگه خوشگل نیستی...

یه روزی میاد که دیگه نیستی...

+ آدری هپبورن مُرد تا همه بفهمن زیبایی، ابدی نیست! هیچ چیزِ سطحی ای ابدی نیست...

+ زیباترین زنِ قرنِ 20 شده بودخدا بیامرز!ا

رویایِ قابلِ لمس

نمیدانم کِی! ولی حتی اگر یک روز به پایانِ عمرم مانده باشد، دستِ زن و بچه هایِ درحالِ حاضر، نداشته ام را میگیرم و میبرم روستایمان، تا آن باقی‌مانده ی عمرم را با عشق و صفا و سادگیِ زندگیِ روستایی بگذرانم.

گاهی اوقات با خودم فکر میکنم مگر رویا و خیال چیست که اینقدر دور و دست نیافتنی میپندارمش؟! رویا دقیقأ همان زمان از زندگیست که در عصرِ یک روزِ زمستانی، با الاغِ سفیدِ دوست داشتنی ام، که یک بغل هیزم بارش کرده ام، به کلبه ی چوبیِ ساده یمان بیایم و هیزم ها را درکنار آتش بگذارم و دست هایم را به سمتِ گرمای آتش بگیرم و حس کنم این گرما کافی نیست! درست همانجا تو بیایی و از پشت دستانت را بر رویِ چشمانم بگذاری و به یادِ گذشته ها بگویی: اگه راست میگی بگو من کی ام؟! من هم لبخند زنان دست هایِ سردم را بگذرام بر رویِ اجاقِ گرمِ دستانت و بگویم: آخه کی جز تو اینقدر دستاش گرم و آرامش بخشه دیوونه؟! بعد دوتایی با هم بخندیم و دعوتم کنی به صرفِ عصرانه با طعمِ چایِ هیزمی و نانِ محلی و کره مربایِ دست سازت که همه مزه ی عشقت را میدهند.

برای من همین چند خط، حکمِ رویا را دارد؛ رویایی که دور از دسترس نیست! یک روزی تعبیرش را لمس خواهم کرد. شک ندارم ; )

+ عکس واسه روستامونه. اسمشم نمیگم  :))) والاع! باز عید و تابستون پاشید بیاین چتر شید اونجا آرامشو سلب کنین ازم :)))

املتی نبودم؛ ولی دیدنِ رُخَت معتاد به املتم کرد!

زیبایی‌ات ای مرغ چه دیوانه کننده است

بیچاره خروسی که گرفتار تو باشد 

جواد زهتاب

+ املت با تخمِ این مرغم آرزوس : ))

+ عنوان هم از خودم در کردم : )) 

برید و راضی باشید  ; )

خرسی که رویایش را خورد!

لب هایت که ماکارونی ای میشوند؛ خوردنی تر میشوی!

بهت گفته بودم که چقدر عاشقِ ماکارونی هستم؟!

+ روحش شاد! یادش گرامی!

 باید یه رویای دیگه تو مغزم بسازم :))) این یکی نباید ماکارونی دوست داشته باشه! 

باحال باشید لطفأ ;)

+ این پست قرار بود امروز منتشر بشه! ولی نمیدونم چرا دیشب تداخل کرد با پستِ قبلی!

چی شد که اینجوری شد؟!

فارغ از هرگونه بحث و جدلِ مذهبی-سیاسی-سلیقه ای-فرهنگی-فکری و ... میخوام یه مسئله ای رو مطرح کنم و ازتون بخوام فقط و فقط با تکیه بر انصاف و وجدانتون درموردش نظر بدین! 

این نظرِ شخصیِ من هستش و هیچ اصراری بر تحمیل کردن یا تزریقِ تفکر و عقیده به شماها رو ندارم، که اگه داشته باشم، نفرینِ کرم هایِ جنگل های بلوطی بر من باد! 

اوضاع و احوالِ ملتمون، یعنی خودمون، یه زمانی که فرهنگِ ایرانی-اسلامی بر خانواده ها حاکم بود و خانواده ها رفت و آمدهای قشنگ و با صفا ( صله ارحام ) داشتن و همیشه یه ریش سفیدی بود که طبقِ سفارشاتِ دینِ اسلام، قهر و کینه کدورت ها رو سر و سامون بده و رفع کنه یا روابطِ دختر و پسر ها که یه سری اصول و چهارچوب داشت و وقتی دوتا جوون همو میخواستن، بزرگتر ها دست به دست هم میدادن تا این دوتا جوون هرچی زودتر بهم برسن و عاشقانه زندگی کنن و تو سختی های زندگی هواشونو داشتن که مبادا کم بیارن یا اوضاع احوالِ کاسبی که اکثر بازاریا انصاف داشتن و هوایِ مشتری رو داشتن و حتی گاهی اوقات حواسشون به خانواده های بی سرپرست و بی پول بود و به کمک هم بهشون کمک میکردن یا جوون هامون که دخترامون پوشش و رفتارشون بر مبنای حیا و وقار بود و پسرهامون که غیرت و چشمِ پاکشون شهره ی عام بود یا باسوادها و روشن فکرهامون که اصول و قواعدِ روشن فکری رو بلد بودن و بی جهت و بی منطق، مقدساتِ اسلام رو نمیکوبیدن و اتفاقأ، با تلفیقِ سبکِ زندگیِ ایرانی-اسلامی، عشق و صفا رو یادِ خانواده ها میدادن و هزاران یای دیگه که الان اکثرمون حسرتاشونو میخوریم! همه ی اینا رو یه دور دیگه بخونید و مقایسه ش کنید با الان که همه درگیرِ سبکِ زندگیِ آمریکایی شدیم و داریم لایِ چرخ دنده هایِ صنعت و تکنولوژی له میشیم و خبر نداریم داره چه بلایی سرِ فرهنگ و تمدنِ ریشه دارمون میاد و به راحتی شاهدِ مرگِ همه ی باورهامون توسطِ رسانه های غربی هستیم که خیلی حرفه ای دارن سَمِ سبکِ زندگیِ غربی رو که بر پایه ی بی بند و باری و بی اخلاقی و منزوی سازیِ جوون ها و از هم پاشیدگیِ خانواده هاس، به مغز و عقایدمون تزریق میکنن! این تزریق یهویی نبود؛ خیلی هدفمند و طیِ سال ها برنامه ریزی، فرهنگ و سبک زندگیِ ایرانی-اسلامیِ خودمون رو به معنای واقعیِ کلمه به گند کشیدن! البته چرا کشیدن!؟ بهتره بگیم به گند کشیدیم! خودمون مقصرِ درجه اولِ این سناریو هستیم که یادمون رفت چی بودیم و چی نباید میشدیم که شدیم!

میخواستم یه آمار از طلاق و جنایت و خودکشی و تجاوز و اعتیاد و هزارتا رقم و عددِ لعنتی بدم که نتیجه و ثمره ی پشت کردن به اسلام و قرآن و فرهنگِ غنیِ ایرانیمون که الان شده نمادِ عقب موندگی و جهان سومی بودن و خز بودن و روی آوردن به فرهنگِ افسار گسیخته و بی اخلاقِ غربی که الان شده نمادِ تمدن و فرهنگ و صلح و دوستی، تا بتونیم مقایسه کنیم حال و احوالِ امروزِ خودمون رو با اون قدیما تا شاید از این خوابِ پوشالی بیدار شیم و برگردیم به اصل و ریشه ی خودمون که رنگ و بوی خدا داشت، نه رنگ و بوی تجمل و گناه و روزمرگی های بیهوده! 

اینا نظرِ من بود. حالا شمایید و وجدانتون و نظرتون درموردِ این پست!

به شدت از نظرهای مخالف استقبال میکنم؛ اگه منطقی باشن ; )

بیا بیا!

شاعر میفرماد:

با من بیا
دختر شاه‌پریا
از من دور نشیا
به کسی نزدیک نشیا
تازه‌گیا یکمی مشکوکیا
میگم بهت کجا میری
میگی همین نزدیکیا
بیا بیا
تو فکر منیا
تو فکر یکی دیگه
بگو تو فکر کیا
بیا بیا بیا
نری با کسیا
من عاشق ِ تو شدم
قول بده عاشقم باشیا

با من بیا
دستمو بگیریا
همه با من ببیننت
رغیبا بشن رو سیا
بیا بیا
بی من جایی نریا
من تورو دوست دارم
منو دوست داشته‌باشیا
بیا بیا
تو فکر منیا
تو فکر یکی دیگه
بگو تو فکر کیا
بیا بیا بیا
نری با کسیا
من عاشق ِ تو شدم
قول بده عاشقم باشیا

در ادامه میخوام این شاهکار رو تحلیل و تفسیر کنم!

در ابتدا خطاب به معشوقه اعلام میداره که فلانی! بیا! یعنی هنوز جا و مکان و پوزیشنِ مقصد معلوم نیست! مصرع بعد مخاطب رو کفیده میکنه با پرده برداری از معشوقه ی داستان! اونجا که معلوم میشه طرف دخترِ شاه پریاس! اینجا نقطه ی عطفِ ابتداییِ قضیه س!

بعد با یه حالتِ اخطار طور به دختر

 شاه پریا که گویا داشته اشتباهی میزده میگه: فلانی! از من دور نشیا! به کسی نزدیک نشیا! اینجا داره میگه منطقه؛ خطرناک بوده و احتمالِ قاپیدنِ دختره شاه پریا وجود داشته! در بطنِ قضیه داره غیرت و ناموس پرستیِ عاشق رو میپاچونه تو چش و چالِ مخاطب!

یکم بعد متوجه میشیم عاشق مردی شکاک و بی اعتماده! تازه بعدش یکم خشن هم میشه و با یه حالتِ چپ چپ نگاه طور میگه: هوووی! دیروز اومدم خونه نبودیا! راستشو بگو کجا رفته بودیا! دارم بهت میگم بگو کدوم گوری میری داغان! اینجا احتمالِ درگیریِ فیزیکی هم بود! ولی بخیر گذشت خدا رو شکر!

در ادامه دختر شاه پریا میپیچونه و میگه: جای خاصی نرفتم! به خدا رفته بودم پاساژخونه خرید کنم! 

بعد عاشق دختر شاه پریا رو خطاب قرار میده و چهارتا انگشتشو میچسبونه بهم و عقب و جلو میکنه و میگه: بیا بیا! ولی یادت باشه با کسی نریا! من مثلِ عقاب حواسم بهت هست! یهو تو این شرایطِ حساس هوس میکنه ابراز علاقه داشته باشه به دختره شاه پریا و میگه: من عاشقتما! جالبه که قبلش بهش گفته قضیه چنگیز، پسرهمسایه تون چیه هی بهش فکر میکنی داغان!!؟؟ تکرار نشه ها! 

دوباره میگه بیا! بازم بیا! همیجور میایه و داستان تموم میشه!

 بح بح به این نبوغ و خلاقیت در ترانه سرایی!

درود به این عاشق و معشوق که گویا به شدت اهل دل بوده و برو بیایی داشتن واسه خودشون! 

دیگه عظمت و جذابیِ عاشق رو خودتون دریابید که دخترِ شاهِ پریا دنبالش افتاده و هی عاشق واسش بیا بیا میکنه و دخترِ شاه پریا هم هی میایه و هی میایه دنبالش! در این حد پیگیر!

+ ترانه ی یکی از آهنگ های آلبوم جدیدِ یکی از معروف ترین خواننده های مملکت بود! فیض بردین خدایی؟! ;)

فصلِ امتحانات

دوستت دارم ولی این ماهِ دی را صبر کن

کافه گردی ها بماند برای بعد؛ فصلِ امتحاناته بی صاحاب!

با اندکی بسیار(!) تحریف #صادق_ابراهیم_زاده

📸شبنم ‌روان

+ به زودی یه وبلاگ میزنم با مضمونِ همین متن های کوتاهِ ادبی و شعر! گفتم یه خبر داده باشم ;)