کسی هم دنبالم نیاد وجداناً

زمین جای خوبی برای زندگی نیست؛ 

خاکش بوی خون میده؛

هوای آسمونش آلوده به دودِ بمب‌های هسته‌ای و شیمیائیه؛

دریاهاش بین فریادِ خفگیِ وال‌ها تو سیاهیِ نفت غرق شده؛

جنگل‌هاش تبدیل به جعبه‌ی موسیقیِ ناله‌های درخت‌های علامت‌خورده و نفیرِ شلیک‌های فصل شکار شده؛

شهرهاش... شهرهاش؟! 

دنبال یه جای بهتر واسه زندگی‌ام؛ جایی که قرار نیست این حوالی پیدا شه؛ شاید چند سیاره دورتر؛ جایی که نه خبری از جنگ باشه و بمب؛ نه بیماری و فقر، نه ظلم و دروغ و خیانت؛ جایی که خبری از آدم‌ها نباشه.