سندت به ناممه!همه چیت مال منه!

-یکی دیگه بریزم؟

+یعنی نیت کردی من رو با این قهوه دادن هات منهدم کنیا!

.

.

.

+خُبه حالا!اونجوری قیافه نگیر!شوخی کردم دیگه!بریز بخورم عجقم!

-اه اه!چندش!چیه اینجوری حرف میزنی تو؟؟؟با این کارات دلم صاف نمیشه ها!پسره ی جلفِ بی ادب!

+اولأ که جلف خودتی و اون دختر عمه ت!دومأ!فکر کردی نمیدونم از دیروز که جلو خودت،اون پسر داییِ پر رو و بیشعورت رو ادب کردم،یجوری شدی باهام؟؟

من خودم ته این کارام!نفس بکشی میدونم چته!

-یعنی انتظار داری ازت دلخور نشم؟؟چرا اونجوری باهاش رفتار کردی؟؟؟چرا جلو جمع خوردش کردی؟؟؟

+عجبا!!بدهکارم شدیم حالا؟؟؟من صدبار ازت خواهش نکردم با این پسر داییِ دختر باز و مشروب خورت بگو بخند نکن؟؟تو مگه نمیدونی من چقدر از این مرتیکه بدم میاد که هی باهاش حرف میزنی و مجبورم میکنی اونجوری برخورد کنم؟

عرض سلام و خداقوت!

امروز حرف خاصی ندارم،فقط اومدم یه عرض سلام و خدا قوتی داشته باشم به اون از آقا پسرِ عزیزی که تا دیروز اگه پس کله ش نمیزدی،متوجه لال نبودنش نمیشدی و نمیتونستی تشخیص بدی که طرف فلج نیست،ولی به محض مشاهده و حضور در برابر یک یا چند عدد جنس مخالف یا مؤنث،چنان قدرت تکلم و بیانش،فعال میشه که میشه ازش به عنوان یک رادیو استفاده کرد و در عرض کسری از ثانیه چنان فعالیت های فیزیکیش افزایش پیدا میکنه که کف از دهان و دماغ و سایر حفره های بدنی بیرون میزنه و اونقدر این شخص شیرین و نمکی میشه که اصلأ در قاموسِ جمع نمیگنجه!!

سلاااااام ساکارز!!

سلااااام قند غنی شده!!

خدا قوووووت شکر ارگانیک!

زنده باااششییی دیابت وخیم!!!

نمکدووون!!!نمک نپاش رو زخمممم!!

تِد میشویم :D

اههم اههم«صاف کردن صدا»

لیدیز اند جنتل من!

کمپانی وبلاگ نویسیِ برادرانِ پشمک ساز تقدیم میکند.

«تد در سرزمین وبلاگستان»

«شما از اون آهنگ خفنا که بعد اسم میذارن تصور کن»

راستش اون اسمی که اولش«ما» داشت نشد که بشه :)

پس شد تد!

امیدوارم خوشتون بیاد.

چون اگه نیادم باید خوشتون بیاد :))

مزاح نمودیم.

الآن دیگه با خیال راحت مینویسم!

تا بعد!

*بعدا نوشت:عاقا این تد هیچ گونه نسبتی با نمونه ی غربی نداره و هرگونه نسبت رو با اون شخصیت بی اخلاق از همینجا تکذیب میکنم :|

«سازمان حمایت از تولیدات ملی»

تو سری خوری تا بازنشستگی

آخ__________آخ

هنوز هم درد دارد،ولی نه مثل اوایل.تبدیل به دردی عادی شده،که شاید هزاران بار در طول روز آخ_______وآی با آن مواجه میشوم.

محل زندگی ام،در خیابانی نسبتأ شلوغ  آخ_________آخ سرم   در نزدیکی شیرینی فروشی معروف شهر است.

به احتمال زیاد،وجود همین شیرینی فروشی در این خیابان،تا حدودی اینجا را شلوغ کرده است.

آخ______وای  در بدو تولدم،این شیرینی فروشی اینجا نبود،اینجا هم در این حد،شلوغ نبود.آخ______آخ  من هم وضعیت بهتری داشتم و محبور نبودم در طول روز،این همه درد را تحمل کنم.درد بود،ولی نه اینقدر  

آخ سرم____آخ  

خیلی بد است که از ابتدای زندگی ات تا پایان عمر، تو سری خور بار بیایی.تو سری خور،بخاطر سلامتی دیگران. آخ______آی  دیگرانی که باز هم به فکر سلامتی خود نیستند و وجود من برایشان بی اهمیت، و دلیلی برای فحاشی کردن٬ که چرا من به دنیا آمدم.آخ____وای سرم

خیلی بد است دلیلی برای کاهش سرعت کسی برای رسیدن به مقصدش شوی،آخ____آخ هرچند بخاطر ایمنی خودش باشد.من همیشه دوست داشتم دلیلی برای سرعت بخشیدن آخ____آی  به حرکت کسی در مسیر رسیدن به مقصدش باشم،نه بهانه ای برای کاهش سرعت او در رسیدن به مقصدش.

یادم باشه آب باشم

یه جایی خوندم چینی ها یه ضرب المثل دارن که میگه:«آب بخاطر این قدرتمند ترین عنصر در دنیاس که کاملأ غیر مقاومِ.»

خیلی جالب بود واسم این ضرب المثل!

واقعأ هم راست میگه به نظرم!آب اصلأ سفت و ضخیم و زمخت و محکم نیست؛ولی با همین شرایط صخره رو از هم میشکافه.با همین شرایط هرچیزی که جلوش باشه رو به آسونی از بین میبره.مثالش میشه یه سونامی که همه دیدیم که چه بلایی سره عظیم ترین سازه های ساخت دست بشر میاره.

واقعأ جالبه که آبی که به راحتی میشه اینور اونورش کرد و تو دهن چرخوندش و پرتش کرد بیرون،تا این حد بتونه قدرت داشته باشه!

ولی دلیلش چیه؟؟

به نظرم چون بیهوده در برابر موانع و سختی ها مقاومت نشون نمیده و به سادگی خودشو با شرایط وفق میده و موانع رو با خودش همراه میکنه اینقدر نیرو مند میشه!این به این معنا نیست که نجنگه ها!این آب نوع مبارزه ش فرق میکنه.

زمان و عمرشو صرف کل کل کردن با موانع نمیکنه،بجاش موانع رو جزئی از خودش میکنه و اونا رو هم با جریانی که خودش میسازه از بین میبره.

چون انعطاف داره و این انعطاف رو به بهترین شکلش در عبور از موانع استفاده میکنه و موفق هم میشه!

با خودم گفتم چقدر در برابر مشکلات و سختی ها خودتو اذیت کردی و به خودت فشار آوردی؟میتونی مثل آب اونا رو هم وسیله ای واسه پیشرفتت کنی و ازشون استفاده کنی.نیازی نیست سرتو با کل کل کردن با معضلات زندگیت درد بیاری،کافیه اونا رو هم با جریانی که میسازی با خودت همراه کنی تا ببینی سونامی ای که ساختی،چجوری راه موفقیتت رو هموار میکنه.

پ ن:برداشتی بود از کتاب«چهار اثر از فلورانس اسکاول شین»

یه روزه خریدمش ها!ولی فوق العاده تأثیر گذاره لامصب.

رژیم بگیر جان من«از سری پست های یجوری D: »

نمیدونستم اینقدر سنگین هستی

آخه دیوونه،بدجور رو دلم نشستی :D

پ ن:هی بهش میگم رژیم بگیر اینجوری ب دلم میشینی اذیت نشم،،تو کَتش نمیره ک :]

پ ن تر:هیچیم نداره :/

باحال باشید : )

تبِ گذرا

درحالی که روبروی هم،زیر یک آلاچیق،در یک پارک جنگلیه زیبا نشسته بودند،«نگار»،تک فرزندِ هجده ساله ی یک خانواده ی مرفه،باچشمانِ فیروزه ای،زل زد به چهره ی دوست پسرش«آرمان» و گفت:«آرمان!.یه چیزی رو میخوام بهت بگم،ولی نمیدونم درسته یا نه گفتنش!»

آرمان یک پوک از سیگارش کشید و رو به نگار کرد و گفت:«نذار چیزی ته دلت بمونه.اینجوری،ته دلت رسوب میکنه.بگو راحت باش.»

تبسمی بر روی لب نگار نشست و دست هایش را روی میز روبرویش گذاشت و گفت:«ببین آرمان!چند وقتیه یه حس و حاله خاصی نسبت بهت دارم.فکر کنم عاشقت شدم دیوونه.»

آرمان پوزخندی زد و سیگارش را زیر پایش له کرد و ناگهان پشت دستش را گذاشت بر ر‌وی پیشانیه نگار و ‌گفت:«چیزِ خاصی نیست!تب کردی!یه هفته سعی کن سوپ و مایعجات زیاد بخوری و کمتر بیرون بری!میگذره و دوباره عادی میشه همه چی.»

و بعد خیلی آرام از سر جایش بلند شد و مسیر برگشت را پیش گرفت؛نگار هم با بغضی سنگین،که گلویش را میفشرد،به دنبال آرمانش راه افتاد...

شونه م،لنگرگاه کشتیه سرته!

+رویا؟!

-بله

+حال و‌حوصله داری بریم بیرون؟

-الآن آخه؟؟

+مگه چشه الآن ؟؟

-اول یه نگاه به ساعتت بنداز؛ بعدم به آسمون!

+خب ساعت که اهمیتی نداره وقتی کنارم باشی و‌نفس بکشی؛هوا هم که خب داره بارون میباره!میباره که من و تو بریم زیرش اصلأ! بدون من و تو که معنایی نداره.میشه چند تا قطره آب که از آسمون به زمین میان.

بریم دیگه!!

-اینجوری که تو گفتی،مگه میشه نریم؟فقط باس صبر کنی لباس بپوشما!نشه مثل همیشه یه ساعت بالاسرم غر غر کنی که چرا اینقدر معطلت میکنم!

+خوبه حالا!نمیخواد به روم بیاری!من دم در منتظرم که بیای!فقط جون اون داداشِ میمونت سریع تر بیا!

-اون آبجیِ زشتت میمونه!پر رو!!با همین کنترل بزنم تو سرت؟؟هاان؟؟

*میخندم!اونم میخنده!چه حالیه این خنده هاش!

+بالاخره اومدی پرنسس خانم!برف که نمیباره که اینجوری خودتو گونی پیچ کردی!بارونه ها!

-یکی اینو بگه که خودش چهار لایه لباس نپوشیده باشه!با اون کلات!اسکیمو!

+خب بریم دیگه!با من کل کل نکنا!زبون دراز!

-خودتیا!دیلاق!کجا بریم حالا این وقت شب؟

+بریم همین پارک خوشگله که دو تا خیابون پایین تره!

-باشه!بزن بریم!

رسیدیم پارک و شروع کردیم به قدم زدن توی پارک؛زیر بارون!دوطرفمون درخت های خیس که انگار این پارک فقط من و‌ رویا رو کم داشت!

پنچری

از خودمان است : ]

شاید کلیشه،ولی دوست داشتنی

یه روزه خوب میاد[نقطه]

خیلیا بهش میگن کلیشه!چیزی که غیر ممکن و شعاریِ.

ولی من این کلیشه رو دوست دارم و بهش ایمان دارم.

یه روزه خوب میاد...

شایدم نیاد،ما باید بسازیمش

نمیدونم؛ولی خوب میدونم حتی اگه یه رو به پایان جهان مونده باشه،اون روز،روزه خوبه و من به عشق دیدن همون روز نفس میکشم.