حتی اگه چیزی ننویسم، خوشحالم؛ نه بابت ننوشتن، بلکه بخاطر میراثی که از خودم در وبلاگ به جا گذاشتم. آره درسته. همه‌ی ما اینجا میراث داریم و میراثِ من بخشِ آرشیو داستان‌هامه که بهش افتخار می‌کنم.
+ فعلاً ایده‌ای واسه نوشتن تو وبلاگ ندارم. تنها چیزی که می‌دانم قراره ادامه‌ش بدم پسر تاریکیه که دو سه‌تا مخاطب بیشتر نداره و قرارم نیست بیشتر بشن. دچار یه‌جور وسواس عجیب و غریب شدم که به واسطه‌ی خواندن پست‌های مزخرف یه عده به‌وجود آمده. فعلاً نوشته‌هام لیاقت وبلاگ رو نداره. دوست داشتید کانال رو دنبال کنید.
- ۱۹ نظر
- ۲۰ فروردين ۹۸ ، ۱۴:۴۰