این است پایانِ باشکوه برای یک زندگی عزتمند
آدمها هم مثل رباتها نیاز به یه فرایندِ خودتخریبی دارن؛ که وقتی پیر میشن، وقتی به یه سنی میرسن که توان نگهداری از خودشان رو ندارن، وقتی که محتاج بقیه میشن، وقتی که نگاهِ ترحمآلود فرزندانشان رو دوششان سنگینی میکنه و منتوار کمکشان میکنن، (اگه نفرستنت خانه سالمندان) یه دکمهای رو بزنن و یه ندایی از درون اعلام کنه: فرایند خودتخریبی آغاز شد؛ خوشبگذره و خدانگهدار.
و بعدش آدم طی یک شمارش معکوس ده ثانیهای که در طول اون شمارش به تمام وقتهایی که تو اون زندگی حالش خوب بوده و از ته دل خندیده، آدمهایی که دوستشون داشته و دوستش داشتن فکر کنه و بعد چشمهاش رو ببنده و بووووومب! منفجر بشه و تبدیل به میلیونها حبابِ رنگینکمانی بشه و همهی بچههایی که اون اطراف زندگی میکنن رو ذوقزده کنه؛ درست وقتی که هرکدامشان دنبال حبابهات میگردن و با هیجان و خوشحالی فوتت میکنن و میترکوننت!
- ۹۷/۱۰/۲۸