دلخوشی

یه زمانی دلخوشی‌مان یه توپ پلاستیکیِ دولایه لازم داشت تا کلِ محله رو با خنده‌ها و داد و فریادهای ناشی از هیجان‌مون متر کنیم! ( البته هیجان فرار از دست پیرزن همسایه با سرعت نور و جاخالی دادن از پرتاب جارو هم جایگاه ویژه‌ی خودش رو داشت ) الان چطوری دلخوش میشیم؟! با پولِ زیاد؟! سفرهای گرون؟! خریدهای پُر زرق و برق؟! چقدر پولکی شده دلخوشی‌هامان! چقدر سخت شده دلخوش‌شدن‌مان!

+ من حتی با گیردادن‌های مادرمم دلخوش میشم. از شوخی‌های بی‌مزه‌ی پدرم هم.