مثلِ کبک سرت را بالا بگیر!

مادرم رفته بازار هفتگی واسه زن‌داییم یه کبک بگیره واسه استفاده‌ی داروییِ گوشتش! کبک دانه ۳۵ تومن! سنگدانِ کبک بطورِ مجزا ۲۵ تومن! این کبک با این ارزش و دک و پُز، چرا باید سرش ر بندازه پایین و تو برف؟! کبک جان! تو باید سرت ر بالا بگیری، سینه ستبر، مثل شیییییر راه بری لهنتی! مثلِ شییییییر!

+

مسئله‌ی بعدی اینه که یه کبک شده ۳۵ تومن! واقعاً ارزش واقعی یه کبک اینه؟؟ البته جسارت به ساحت مقدس کبک نباشه! ولی باید حقیقت ر گفت! کبک یه مثال ساده بود. این روزها چی تو بازار ارزش واقعیش ر داره که کبک داشته باشه؟! اگه‌ بخوای از دستِ این روزگارِ پفک صفت بمیری، کفن و کافور هم بری بخری و از افزایش قیمتِ داغان کننده‌ش فَکِت بیفته و بپرسی واقعاً چرا؟! طرف یه پوزخند میزنه و یه نگاهِ عاقل اندر داغانی بهت میندازه میگه: تو باغ نیستیا داداش؟! هیچ‌ میدونی دلار چند شده؟! و تو دوست داری تو اون لحظه خیلی آرام و ریلکس، یه لبخند ملیح بزنی، کفشِ چپت ر در بیاری، جوراب معطر به عطرِ کَته‌ی کپک زده‌ت ر در بیاری و با یه حرکتِ ناگهانی و کماندویی جوراب ر تا حلق فرو کنی تو دهن طرف، جوری که اون دوتا زنگوله‌ی ته دهانش بوی کته‌ی کپک زده بگیرن. 

بگذریم حالا! خلاصه که‌ دوستان‌! رفقا! تو دوره زمانه‌ای که هیچی ارزش واقعیش رو نداره و چندین برابر ارزشش، بها داره، ما چرا اینقدر خودمان ر دست کم میگیریم و در حق خودمان جفا و کوتاهی میکنیم؟! چرا خودمان ر دوست نداریم و با انواع و اقسام راه و روش ها، خودمان ر اذیت میکنیم؟! از کبک که کمتر نیستیم! از کبک کمتر باشیم، از سنگدانِش که کمتر نیستیم!