این خودش یه مقوله ی قابلِ تأمله

که سالِ جدید رو چجوری تحویل بگیریم، که واسمون شاخ نشه! بره تو کــــــــــوچه، سگ گازش بگیره، هار بشه، پاچمونو بگیره! 96 رو که یه نمه به روش خندیدیم، هار شد، انفجارِ معدنِ زمستان یورت، حسن روحانی، حمله ی تروریستی داعش به مجلس، زلزله کرمانشاه، انفجار کِشتیِ سانچی، سقوط هواپیما رو تا ته کرد تو پاچه مون! در حدی که درحال حاضر، منی که دارم این کلمات رو به هم میدوزم، و شمایی که داری این متنِ پینه دوزی شده رو میخونی، مهم ترین دستاوردمون تو 96، زنده ماندنه! به نظرم 97 رو به مقدار لازم تحویل بگیریم که علاوه بر زنده ماندن و بقاء، دستاورد های درخشان تر و قابل ذکر تری داشته باشیم! آمین!