عکس

روزِ جهانی عکاسی مبارک.

آدم هایی که نوعِ نگاهشون به اتفاقات و موجوداتِ جهان با بقیه متفاوته و میتونن با یه عکس، دنیا رو تکون بدن. خیلی جاها با کارهاشون خندیدیم و خیلی جا ها هم بغض کردیم و باریدیم؛ وقتایی رو هم به آثارشون فکر کردیم و غرقِ در هنرشون شدیم. عکاس ها، انسان های با گذشت و فداکاری هستند. لذت های زندگیشون رو با ما به اشتراک میذارن و خوشحالن. خاطراتی رو میسازن که خودشون، توش نیستن و خوشحالن. عکاس ها خیلی انسان اند.

در مورد عکس هم بگم که از اون آثاری هستش که بعد از دیدنش میبارم. چرا؟! چون هر بار با دیدنش میرم جلو آیینه و یه نگاه به عکس میندازم، یه نگاه به الآنم؛ درحالی که به پهنای صورت اشک میریزم کادر رو ترک میکنم. واقعأ روزگار چه میکنه با ما؟!!! در این حد داغان کننده؟! داریم مگر؟! :))

هنوز یک سالم هم نشده بود. یادش بخیر عمیقأ! خوشبخت ترین موجوداتِ زمین، اونایی هستند که هیچی از هیچیِ این دنیا نمیدونن! بچه ها رو میگم.