کنکور یا بلای جان؟!

نمیدونم چی شد که تو این چند سالِ اخیر، کنکور به یکی از دغدغه های جان کاهِ جوونای ما تبدیل شد! نمیدونم چی شد که جامعه و فضای کشور جوری رقم خورد که برداشت ها از کنکور این شد که اگه توش موفق نشم، بدبخت و فلک زده و حقیر میشم و آینده ی تاریک و شومی در انتظارمه و اگه موفق بشم و بهترین رتبه و دانشگاه رو بیارم، آینده ی روشن و فوق العاده ای در انتظارمه! نمیدونم چی شد که تقریبأ همه ی جوونا فکر میکنن پول و آینده ی شغلی فقط تو درس و دانشگاه خلاصه میشه و حتی حاضرن برن کار کنن که پول در بیارن که خرجِ دانشگاهشون کنن که بعد ها شاید بتونن به واسطه ی دانشگاه، دوباره به پول برسن! من این ها رو درک نمیکنم! من نمیفهمم اون دختر - پسری که بخاطر پزشکی افسردگی میگیره! نمیفهمم اون دختر - پسری که بخاطرِ صنعتی شریف خود زنی میکنه! هضم نمیکنم افرادی رو که تو راهِ کنکور خودکشی میکنن! من تو کتم نمیره یه عده تو این مسیر تیکِ عصبی بردارن! تو مغزم نمیره یه دختر بخاطر فشارِِِ ناشی از کنکور دست و اعضای بدنش رو با تیغ خط خطی کنه! دختری که باید به زیبایی و ظرافت و لطافتش افتخار کنه، ولی تو این راه زمخت و سخت تر از سنگ میشه و زیباییش رو خدشه دار میکنه! من اون پسری که تو این راه روانی و منزوی و مجنون میشه رو نمیفهمم! پسری که باید یه روز عهده دارِ یه زندگی و خانواده شه! من اینا رو نمیفهمم! فقط یه چیزی رو خوب میفهمم و همه ی این افراد قربانیِ یک برداشت و تصورِ غلط شدن و میشن که دانشگاه رو بدل به کارخانه ی آینده سازی کرده و آینده رو محدود و مختص به دانشگاه و تحصیل میدونه! یه نگاه به آمارِ بیکاریِ فارغ التحصیلانِ بهترین دانشگاه های کشور میکنی و مقایسه میکنی با افرادی که تو تمامِ سال هایی که یه دانشجو داره تو بهترین دانشگاه درس میخونه که شاید در آینده شاغل بشه، یکی دیگه با همون سن و شرایط داره تو بازارِ کار جای پاش رو محکم میکنه و وقتی تو تازه داری از دانشگاه خلاص میشی که تازه بیفتی تو مسیرِ پر مشغله و غولِ اشتغال، اون شخص تو بازارِ کار مستقل شده و زیاد یا کم، سخت یا آسان، درآمدی داره که خودش و خانواده ش رو تأمین میکنه! اصلأ بازار کار بده! بوفه! جیزه! شما که قصد داری بری دانشگاه! خواهرِ من! برادرِ من! نوکرتم من! این دانشگاهِ کوفتی ارزشش رو داره چشمت رو واسش فدا کنی؟! اون رشته ی مورد علاقه ت ارزشش رو داره اعصاب و روانت رو واسش به فنا بدی؟! اون آینده ی پر پول و ملات ارزشش رو داره خودزنی کنی؟! میتونی تضمین بدی آینده ی پر پول و روشنت، بدونِ سلامتیِ روحی و جسمی تضمینه؟! آینده رو فقط تو بهترین دانشگاه و بهترین رشته و بهترین رتبه خلاصه کردی؟! سلامتیت رو واسش میدی؟!  حاضری واسش بهترین سال های عمرت رو بدی؟! ارزشش رو داره؟! اونایی که رشته و رتبه ی عالی آوردن همه ثروتمند و عالی زندگی میکنن و اونا که رشته یا رتبه ی عالی نیاوردن در فقر و بدبختی و فلاکت غوطه ورن؟! چجوری میخوای جوابِ خودت و خانواده ت رو در آینده بدی وقتی که پول داری، ولی اعصاب و روان نداری؟! اون دانشگاه و رشته ای که بخواد سلامتیت رو ازت بگیره باید بره به درک! بفرستش به درک وگرنه شک نکن اونقدر بهت فشار بیاره که دنیا رو واست بدل به درک کنه! 

+ من خودم دانشجو هستم و منظورم از این پست این نیست که دانشگاه به درد نمیخوره! منظورِ من واضحه!

++ دوستانِ کنکوری! بیشتر مواظبِ خودتون باشید.