خواستگاری بر خلافِ جهت!

دو روز پیش بود که داشتم با یکی از دوستان در مورد یه موضوع خطیری بحث میکردم! موضوع چی بود؟! موضوع خواستگاری دختر از پسر! 

حالا مهم نیست ما تو اون بحث چی گفتیم؛ چون من میخوام همینجا موضعِ خودمو در این مورد بنویسم. 

به نظرم خواستگاریِ دختر از پسر نه تنها بد نیست، بلکه تحت یه سری شرایط خاص میتونه نتیجه و آینده ی بهتری به همراه داشته باشه. حالا اون شرایط چیه؟! اولین شرطش اینه پسرِ مورد نظر ظرفیت و جنبه ی این عمل رو داشته باشه. یعنی چی؟ یعنی اینکه اگه دید یه دختری ازش خوشش اومده، خودشو نگیره و طرفو اذیت نکنه؛ با خودش سبک سنگین کنه و ببینه اگر دختره مناسبش هست و شرایطشون بهم میاد قبول کنه و یادش بمونه هیچ وقت؛ تأکید میکنم! هیچ وقت این خواستگاری یا ابراز احساسات از سمتِ دختر رو به روش نیاره و از فردای مثلا ازدواجشون هر دو ساعت نکوبونه تو سرِ دختره که تو از من خواستگاری کردی و اینا. اگر هم خوشش نیومد و دید به هم نمیخورن، خیلی محترمانه و شیک، جوری که نه به طرف بر بخوره و نه بی احترامی بشه، خیلی بی سر و صدا مخالفتشو با طرف در میان بذاره! البته به نظرم اینجور موارد رو تحت هیچ شرایطی نباید از دست داد! مگه تو هر قرن چند بار پیش میاد یه دختر جرئت و جسارت داشته باشه و اونقدر از انتخاب و علاقه و عشقش مطمئن باشه که چنین ریسکی کنه؟!! پیش نمیاد که! بعد به نظرم اینطور خواستگاری ها اگه منجر به ازدواج شه، استحکام و خوشبخیِ بیشتری به همراه داره! البته اگه دو طرف به شرایط آگاه باشن و اجازه ندن حرف و حدیثِ مردم تحت تأثیر قرارشون بده. اینجوری عشق و علاقه ی دختر میتونه تضمین کننده ی این زندگی باشه و پسر هم با درک این عشق و ایجادِ عشق و علاقه ی دو طرفه میتونه به این خوشبختی دامن بزنه!

البته امیدوارم جامعه ی ما به اون حد از فهم و شعور رسیده باشه که چنین مسائلی رو هضم کنه و چوب لای چرخ این زندگی ها نندازه!

نظر شما در مورد این مدل ابراز علاقه و خواستگاری از سمت دختر چیه؟! موافقید یا مخالف؟ دلیلتون؟؟