نظریه ی تِدروید طور!
ذهنِ ما مثلِ جزیره س! یه جزیره که اندازه و وسعتش، به خودمون و محدوده ی فکریمون بستگی داره.
این جزیره واسه همه یه تَپه ی خاکیِ ناهموار و داغون داره؛ که حجم و ارتفاعِ اون هم به خودمون بستگی داره! طبیعتأ هرچقدر این تپه بزرگ تر و حجیم تر باشه، جزیرمون کوچیک تر و محدود تر میشه!
یه سریمون با تعصبات بیجا و جهل و غرورِ کاذب و ترس، این جزیره رو تنگ و تنگ تر میکنیم، یه سریمون هم با منطق و تأمل و تواضع و شجاعت، جزیرمون رو وسعت میدیم و مناطق بیشتری رو فتح میکنیم.
تعصبِ بیجا و جهل و غرورِ کاذب و ترس، تپه های ذهنیِ ما رو بوجود میارن، اگه بتونیم این تپه ها رو با منطق و تأمل و تواضع و شجاعت، از بین ببریم و خاکش رو به ساحلِ جزیمون اضافه کنیم، این جزیره میشه مدینه ی فاضله ی ما! همون کویتِ خودمون D:
حالا اگه با کویت حال نمیکنید، هاوایی و قناری هم هست D:
خلاصه ی کلام این که، جزیرتون رو بزرگ تر کنید؛ خیلی حال میده!
- ۹۵/۰۸/۱۴