تولد دوباره عاشقانه ای به اسم نوشتن

همیشه شروع یک جریان،سخت تر از پایانشه.اینکه بخوایم یه کاری رو شروع کنیم به خودیِ خود،هیچ کاری نداره؛ولی اینکه پشت اون جریانی که میخوایم آغاز کنیم،چه هدف و فلسفه ای وجود داره،همیشه اهمیت داشته و باعث تفاوت بین انسان هاست.

اون شخصی که بی دلیل و منطق و بدون هیچ فکری،کاری رو شروع میکنه،قطعأ با کسی که درمورد کاری که میخواد انجام بده،کلی فکر و مطالعه میکنه،فرق میکنه!همونطور که نتیجه و ثمره ی کار این دو شخص با هم متفاوته.

اینکه من قبلا چه وبلاگی داشتم و چه جریان و موضوعاتی رو مطرح میکردم،هیچ اهمیتی نداره!چون اون جریان و سبک،دیگه واسم تمام شده است؛بعد از حذف اون وبلاگ،چند هفته منتظر موندم تا دوباره جوهرِ مغزم راه بیفته و بتونم حرف های جدیدی واسه مطرح کردن داشته باشم!حالا هم که اینجام و این بلاگ رو ساختم،به دنبال زدن حرف های تکراری و پوسیده شده نیستم؛اومدم که حرف های تازه بزنم.حالا اینکه چه سبک و موضوعاتی رو دنبال میکنم رو متوجه خواهید شد؛ولی همیشه به تنوع موضوعات عقیده داشتم و دارم؛پس مطمئن باشید اینجا هیچ سبک و روش خاصی رو دنبال نمیکنم و خودمو محدود به موضوع خاصی نمیدونم و سعی میکنم چیزایی که مینویسم ارزش وقت گذاشتن و خوندن رو برای شما دوستان عزیزم داشته باشه.

به شدت هم به نظرات و انتقاداتتون محتاجم تا بتونم بهتر بنویسم.

امضا:تِد