رومینگ

آدم‌ها اعتقادات مختلفی دارند؛ منظورم از اعتقاد مذهبه. یه عده معتقدن به مذهب و دین که تکلیفشان روشنه. یه عده هم اعتقادشان اینه که به چیزی معتقد نباشن؛ که این هم قابل هضمه. اونی که مذهبیه احکام و مناسک دینش رو انجام میده و اونی هم که معتقد به بی مذهبیه خب کار خاصی که مربوط به مذهب باشه رو انجام نمیده و کاملاً طبیعیه. ولی این میان پدیده‌ی نوظهوری داریم که شخص به ظاهر اعتقادات مذهبی نداره و در عمل کل سال رو بدون هیچ‌گونه وابستگی و قید و بندِ مذهبی در عمل میگذرونه، ولی تو مقاطع خاصی بطورِ ناگهانی تغییر موضع میده و شروع به انجام احکام و دستوراتِ دینی مذهبی میکنه. شاخص ترین مقطعش هم همین ماه مبارک رمضانه که جمعی از افرادی که خب قبل ماه مبارک و در طول سال اعتقادات مذهبی ندارن و طبعاً با احکام و دستورات دینی هم میانه‌ای ندارن؛ ولی به محض شروع ماه رمضان هم نمازشون رو میخوانن و هم روزه‌شون‌ رو میگیرن و بطور کامل یک مسلمان مذهبی میشن. خب این خیلی خوب و پسندیده‌س و هیچ نقدی به این افراد وارد نیست و دمشان هم گرم؛ ولی مسئله جایی پیچیده میشه که این ایمان و اعتقاد به اسلام و احکامش فقط و فقط تو همین‌ مقطعِ یک ماهه‌س و پس از پایان ماه شخص به همون روال سابقِ بی اعتقادیش به اسلام و احکامش برمیگرده. خب بطور کلی این قضیه به من ربط نداره، فقط یه مسئله‌ای هست که این قضیه رو واسم جالب کرده و اون اینه که این دوستان اگه اعتقاد نداشته باشن‌ به اسلام و احکامش، خب چرا تو ماه رمضان این اعمال رو انجام میدن و معتقد میشن، و اگه معتقدن و خودشان‌ رو تو ماه رمضان مسلمان میدانن، چرا تو باقیِ ماه‌های سال بهش عمل نمیکنن و اعتقاد و ایمانشان به اسلام و احکامش فقط و فقط یک ماهه‌س؟! در بین این جهش های اعتقادی، در درون خودشان، به این ضرب‌المثل معروف نمیرسن که: :یا رومیِ روم، یا زنگیِ زنگ"؟

خودزنیِ مردمی

حدود یازده سالی میشه که ماه رمضان اکثر ما گره خورده به برنامه‌ی ماه عسل و احسان علیخانی. برنامه‌ای گفتگو محور که شخصیت های اصلیش رو مردم عادی تشکیل میدن و همین عادی بودن و مردم بودن شخصیت هاشه که این برنامه رو خاص کرده. نقد های زیادی به ماه عسل وارد بوده و هست؛ فراز و نشیب طبیعتِ این دست برنامه‌های مناسبتی با امتداد سال های پخشِ بالاست. من بحثی سر افت و پیشرفت و رکودِ ماه عسل ندارم که خیلی جاها بیخودی بولدش کردن و خیلی جاها هم بجا بوده، بحث الانِ من‌ ماهیت این برنامه‌س! که از جنسِ مردمه و حرف دل خیلی از آدماییه که صداهاشون لابلای زد و بند های سیاسی و بخور بخورهای اقتصادی و زرق و برق های سینمایی گم میشه. ماه عسل با تمام کمی و کاستی هاش یه برتری داره که هیچ برنامه‌ای نداشته و نداره و اون همین مردمی بودنشه که گفتم. احسان علیخانی مجری توانمندیه و مثل همه‌ی آدم‌ها کامل و بی نقص نیست، ولی با وجود همه‌ی این‌ حرف و حدیث هایی که پیرامونش هست، خیلی شیک و مجلسی، مثل مهران مدیری و رامبد جوان میتونست برنامه بسازه خواننده و بازیگر و فوتبالیست و سیاست مدار و سلبیریتی ها رو دعوت کنه و چند صد برابر محبوبیت خودش رو هم بالاتر ببره و این اندازه حاشیه درست نکنه برای خودش؛ ( هرچند نقدی هم‌ به رامبد جوان و مهران مدیری وارد نیست، اونا هم سبک خاص خودشان رو دارند که بحث درموردشان در این مقال نمیگنجد. ) کما اینکه از این دست برنامه‌ها هم ساخته، ولی باز هم بابت ساخت ماه عسل مورد تهاجم خیلی از آدم‌نما ها و رسانه‌ها قرار گرفته. به جرمِ چی؟! به جرمِ ساختِ یه برنامه با محوریت مردم و حرف هایی از جنس درد هاشون و دغدغه هاشون که واسه خیلی از ماها آشناست! به جرم‌ راه اندازی چندین کمپین خیرانه و خوب واسه مردمِ مستضعف و شریف و حتی اقتصاد مملکتش.

قصد کیبورد فرسایی ندارم! ختم کلام اینکه ما مردم جالبی هستیم. تحمل شنیدن و دیدنِ حرف ها و مشکلات خودمون رو هم نداریم! ما مردمی هستیم که سوار بر موجِ رسانه ها و افرادی که تو پر قو بزرگ شدن و طعم فقر و نداری و اعتیاد و دادگاه و بیمارستان رو نچشیدن، اقدام به خودزنی میکنیم! ما عادت نداریم کمک به اصلاح چیزی کنیم، تیشه و تبر به دست، میفتیم به جانِ ریشه‌ای که خیلی از جاها وصله به تنه‌ی خودمون!

خرِ عنکبوتی

خبر رسیده کمپانی فیلم سازیِ Marvel پس از اکران موفقیت آمیزِ Black Panther (پلنگ سیاه) و Avengers Infinity War  تو چند وقت اخیر که رکوردهای فروش رو تو تاریخ سینما جابجا کردند اعلام کرده اگه نتونه حق استفاده از شخصیت ابر قهرمانانه‌ی خرِ عنکبوتی رو از نویسنده‌ و ناشر این کتاب داستان بخره، کلاً اعلام انحلال میکنه و چند کارگروه تخصصی تشکیل داده واسه خرید و چهره‌پردازی و طراحی لباس مخصوص ابر قهرمانی و ... واسه خرِ عنکبوتی! مردِ عنکبوتی هم پس از شنیدنِ این خبر رفته چسبیده به مجسمه‌ی آزادی بطور بی وقفه شال گردن میبافه! از اونور برادرانِ وارنر کلاً مفقود الاثر شدن و آخرین بار تو جنگل های فلوریدا دیده شدن که چهار نفری بطور سردرگمی از درخت ها بالا میرفتن و زوزه میکشیدن. مردم هم در سرتاسر جهان با برگزاری تظاهرات که در برخی موارد با درگیری نیروهای ضد شورش با تظاهرکنندگان همراه بود، با بدست گرفتن پلاکارد هایی با مضمونِ ما خواستار ساختِ فیلم سینماییِ دنباله دار خر عنکبوتی هستیم و یا جای خالیِ خر عنکبوتی در دنیای DC را پُر کنید، خواستار ورود هر چه سریعتر این شخصیت به جهانِ فیلم‌ و سینما شدند. شما هم خونسردی خودتان ر حفظ کنید! رایزنی های Marvel برای ساخت فیلم با صاحبان این شخصیت مثبت ارزیابی شده!

 خلاصه شما خودتان عمق تاثیر گذاری ابَرقهرمان پردازان ما ر بسنجید و ایمان بیاورید! ما اینیم!