حس میکنم هدف و مسئولیت تغییر کرده!

وضعیتِ استقرار و جای‌گیریِ پلیس راهنمایی رانندگی در جاده‌های بیرون شهری، من رو یادِ گروه‌های تکاوری میندازه که پشتِ بلندی‌های بادگیر و در لابلای انبوهِ بوته‌ها و خس و خاشاک، استتار و همزمان کمین کردن و منتظرن یه گُردانِ داعشی از راه سر برسه و تا با اون دوربینِ مرموز و دفترچه‌ی جریمه‌ی دردآور بپرن وسط جاده و در حالی که دست‌هاشان ر از جلوی چشم‌هاشان برمیدارن با یه حالتِ لوسی جیغ بزنن:

داااااالی موشه! خا کافیه شوخی و خنده! آماده باش که میخوام سلاخیت کنم! سرباز! ببریدش اون پارکینگ تَهی عه!