این قسمت: خبر چین نباشیم

شنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۷، ۱۲:۲۲ ق.ظ

یه مدت میشد که داداش کوچیکِ ما از لحاظ اخلاقی زده بود جاده خاکی. حالا جاده خاکی رو شما فساد و فحشا برداشت نکنید وجداناً! ( :)) ) منظور از جاده خاکیِ اخلاقی در اینجا موضوع خبر چینی هستش. داداش ما بطور جدی‌ای زده بود تو کارِ آنتن بازی و تو خانواده خبرچینی میکرد که بالاخره یک شب مادر جانمان با ذکر یک خاطره از دوران راهنمایی‌ِ مدرسه‌ش او را متنبه و متذکر و متحول کرد. ولی خاطره چی بود؟! هِچی! در مدرسه‌ی راهنمایی مادرمشان یک راهِ مرسوم و قاطعانه برای مقابله و مبارزه با خبرچینی وجود داشت! خبری از شکنجه‌ی فیزیکی و ناخون کشیدن و میله‌ی داغ و برق فشار قوی نبوده! اون ها در برابر خبرچین یه کار فرهنگی و گروهی انجام میدادند. چگونه؟! هِچی! دسته جمعی مقابل فرد خبرچین وامیستادن، دست ها را بر روی شانه‌ی یکدیگر نهاده، زل زده بر تخمِ چشمِ شخص مذکور، و یک سرود حماسی و انقلابی میخواندند به این شرح و وضع که:

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

و هِچی! به همین‌ منوال، کوبنده و حماسی به شعار دادن ادامه میدادند تا خبرچین به جزای عمل شنیع و فجیع خویش برسد و نادم گشته و متحول شود و سر و گردن به زمین خمیده، گوشه‌ای سرد و خلوت اختیار نموده و به اشتباهات خویش تفکر و تامل بنماید!

ولی خب قضیه اینجا تمام نشد! داداشِ ما پس از شنیدن این شرح خاطره، هار هار شروع به خندیدن نمود و شروع به تکرار و تاکیدِ بی موقع و خیط بر آن شعار حماسی کرد به این شکل که:

بحث درموردِ عدمِ ثباتِ بازارِ ارزه که برادر ما اینگونه وارد بحث میشد:

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

بحث درموردِ احتکارِ ۲۰۶ در پارکینگ های نمایندگی های ایرانخودرو، داداش ما مجدداً:

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

بحث درموردِ طلاقِ پسر خاله‌ی شوهر عمه‌ی همسایه دو کوچه پایین‌تر، داداش با شور و شوق انقلابی و مشت های گره کرده:

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

بحث درمورد گروه‌بندی جام‌جهانی و شانس صعود تیم ملی به مرحله‌ی بعد، داداش:

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

خبرچینِ پِت‌پِتی

سیاه سگِ لعنتی

در پایان هم عرض کنم خدمتتان که هِچی! اول اینکه خبرچینی کارِ بدیست! دوم اینکه مرتبط با بحث شعار بدیم.

والتِمام العلیکم

+ پت‌پتی به شخصی گویند که چرت و پرت زیاد گوید.

۹۷/۰۳/۱۹

Neo Ted

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۰۴:۱۸

ار کیده

مردم از خنده :)))

"مادرمشان" یه دقیقه زل زده بودم به این کلمه بعد تازه فهمیدم‌ پقی زدم زیر خنده! این چه وضعه آخه؟! :)) زبان فارسی خودش داره داغان میشه داغان ترش نکنید :دی :پی

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۰۵:۲۲

ح. شریفی

برا فرمانده خبر می گرفت که ارشد چه کارای میکنه و در عوض برا ارشد خبر می آورد که سربازا پشت سرش چه حرف های می زنن.

نه فرمانده لو می داد، نه ارشد. ولی می دونستیم یه نفر راپرت میده بعد به کسی که از همه راحت تر شک می کردیم. کلاً وضعی بود.

از طرف فرمانده اضاف نمی خورد. از طرف ارشد بیگاری نمی رفت.

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۱۰:۲۵

مریــــ ـــــم

بنظرم اگه این شعارو جایگزین کنین نتیجه بهتری بگیرین

خبرچین فینگیلی خرچین جینگیلی درد بگیری کوفت بگیری بقیشم که خودت درجریانی دیگه

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۱۵:۲۷

اسمارتیز :)

مادرمشان؟ :)

هیچ وقت نمیتونم بپذیرم چرا بعضی لهجه ها "شون" دارن، الان مامان شمان نه مامان سوم شخص جمع.

+ یکی از دوستان هی میگفت علیشون فلان کارو کرد، علیشون رفت فلانجا =| آخرش ازش پرسیدم این علی که میگی یعنی علیِ کی دقیقا؟ گفت داداشم :/ و هیچ وقتم قبول نکرد باید بگه علیمون نه علیشون :| و اینطور...

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۲۰:۵۹

هویجوری:)

داداش من یه بار خبرچینی کرد،شخصیتشو بردم زیر سوال:))

چه لطیف برخورد میکنید شما با بچه هاتان:/

۱۹ خرداد ۹۷ ، ۲۳:۰۸

این گونه که بهش گفتم بی جنبه ی بی ظرفیت،برو دیگه با من حرف نزن:|نی نی!:|

خیلی حساسه رو کلمه ی بی جنبه ،حاضره هرکاری بکنه که ثابت کنه بی جنبه نیست..!

۲۰ خرداد ۹۷ ، ۱۴:۳۴

مسـ ـتور

در ابتدا حوصله ی شرح قصه نبود ولی خا چون اصرار می کنید میگم D:

من و یکی از دوستام به دلیل بهره مند بودن از فاز بچه مثبتی، در اذهان عمومی هم کلاسی هامون متصور و منقش به آنتن کلاس بودیم!! یعنی ما ر که میدیدن، یک آنتن بالای سرشون ظاهر می شد و در دم نطفه ی غیبت ها ر خفه میکردن! فی المثال، یک روز من و همون دوستم نزدیک کلاس می شدیم که شنیدیم بچه ها دارن درباره ی معلم علوممون صحبت می کنن و حرفای مشکوک (!) می زنن، رد پامون در قدم اولی که وارد کلاس شدیم خشک نشده بود که بچه ها صحبت ر تغییر دادن! به چی؟ به این که اردک خانه ی ما بِله، اردک خانه ی شما بَله، اردک خانه ی آن ها جیمبله... ما هم هی ریز می خندیدیم.

خلاصه از این مَثَل ها زیاد داشتیم و به همین منوال تا اواخر مدرسه بر بچه ها کمابیش حکمفرمایی می نمودیم تا این که یه روز یکی از دانش آموزا اومد گفت مدیر باهات کار داره! حالا من خودم داشتم از ترس به خودم می لرزیدم که چه کاری میتونه با من داشته باشه، بچه هام از اون طرف فکر می کردن قراره من برم آنتن بازی دربیارم، چنان با قیافه هایی شبیه گربه ی شرک نگام میکردن که دلم سوخت! وقتی برگشتم یکیشون دستمو گرفت گفت چی شد؟ چی کارت داشت؟ چی گفتی؟ گفتم هِچی، چرا تو می ترسی؟ گفت راستش ما فکر می کنیم تو و جیم آنتنید! لبخند زدم و دستم ر گذاشتم روی شونه ش و گفتم قوی باش رفیق، آنتن کِجه دَیه؟!

۲۰ خرداد ۹۷ ، ۱۴:۴۶

حالا بیا و خاطره تعریف کن!

آقا ما از اولشم آنتن نبودیم، اذهان عمومی خودش متغشغش بود!! (چی گفتم اصلا (((((: )

Neo's Text

پسرِ تاریکی

داستانِ کوتاه

پسرِ تاریکی - فصل دوم

رایان

پسرِ تاریکی - فصلِ سوم

شهرلرزه

پسر تاریکی - فصل چهارم

این قسمت: خبر چین نباشیم

نظرات (۳۹)

ارسال نظر