یه چیزی به اسمِ تعهدِ پیش از موعد

من نمیدونم اسمشو چی میذاری یا چی صداش میزنی! دوستِ اجتماعی یا پارتنر، دوست دختر و یا حتی دوز دختر [!]، جی اِف یا هر کوفت و زهرِ ماری که میخوای اسمشو بذاری، میخوام بهت بگم من معصوم و پاکِ مطلق نیستم؛ دروغ چرا؟! بارها وسوسه شدم که واردِ این جریانات بشم و بنا به محیطِ زندگی و دوستایی که دارم، خیلی راحت میتونستم و میتونم وارد این بازیا بشم؛ ولی هربار که به لبه ی پرتگاه رسیدم، یه نگاه به اطرافم کردم. یه نگاهی که درد داشت. خیلی زیاد هم درد داشت. اونجایی درد داشت که دیدم هم کلاسی هام دارن با افتخار از کثافت کاری هاشون با دخترِ مردم میگفتن! میگفتن و میخندیدن و لذت میبردن از این لجن. اونجایی درد داشت که دیدم هم رشته ایم به نیتِ ازدواج پا پیش گذاشته و دختره گفته من ازدواج نمیکنم؛ فقط دوستی! اونجایی درد داشت که دیدم چجوری جلو روی دختره قربون صدقه ش میرفت و پنج دقیقه بعد مزخرفی نبود که بهش نگفته باشه؛ بعد خیلی راحت زنگ زد به یکی دیگه و یه قرارِ تازه گذاشت! اونجایی که تو اتوبوسِ خطِ واحد چهارتا نر داشتن از نامردی ها و خاطراتِ لجنشون میگفتن. 

من هربار که رسیدم به لبه ی تیغ، اینا رو دیدم و به خودم گفتم لعنتی! اگه یه روزی خواستی واردِ این لجنزار بشی، انسانیت و شرف و معرفت و مردونگیتو بریز تو چاه توالت و سیفون رو بکش! 

یه سوال و یه نکته همدواسه تهِ پست:

1. اینایی که تو این جریانات هستن یا بودن و وفورِ رابطه و دوستِ اجتماعی و پارتنر دارن و داشتن، اگه یه روزی ازدواج کنن، چجوری روشون میشه تو چشمای همسرشون نگاه کنند؟؟ عذابِ وجدان نمیگیرن؟! به تعهدِ پیش از موعد اعتقادی ندارن؟! کلأ میدونن تعهد یعنی چی؟! با چه رویی میان با افتخار این روابطو توی وبلاگشون هم مینویسن و ذره ای توی جملاتشون عذاب وجدان و تعهد دیده نمیشه؟!

2. به نظرم در حالِ حاضر در جامعه ای زندگی میکنیم که دخترهایی داره که خودشون میدونن دارن از پسره گول میخورن؛ ولی اینجا فقط انتخاب میکنن از کدومشون گول بخورن!