مغزودیت

محدودیت نه دینته و نه مذهب، نه خانواده ته و نه سرزمین، نه نژادته و نه پول. همه ی اینا بهانه س تا وقتی که یه چیزِ سفت و ضمخت از مغزت سُر میخوره و میریزه تو نگاهت؛ اون محدودیته! تو محدودیت رو توی فکرت شکل میدی و ناخودآگاه به نگاه و دیدگاهت به جهان و زندگی هم رسوخ پیدا میکنه. قبلِ هر کاری فکرتو با شیکستنِ قفس هاش بساز و مرزهای پوچ و توهمی ای که خودت ترسیم کردی رو پاک کن، نگاهت به زندگی خودش وسیع میشه! اونموقعس که دوتا چشمت بال در میارن و با نگاهت پرواز میکنی. شک نکن رفیق! این یه قانونِ وضع شده س.