دوستی با نیتِ ازدواج
سلام
موضوعِ بحث که تو عنوان هست! یکم مفصل ترش میشه این:
آیا با دوستی دختر و پسر با نیت و انگیزه ی شناختِ بیشتر و ازدواج موافق هستید یا نح؟! جوابتون هرکدوم بود با دلیل بگید لطفأ! چون بی دلیل ارزشش از جام اتحادیه انگلیس هم کمتره :)))
ولی نظرِ خودم:
بنده مخالف هستم و دلایلم:
1. زمان و دوره ی این دوستی که خب با انگیزه ی ازدواج شکل گرفته، هرچه قدر بیشتر باشه، وابستگی ها و یا حتی دلبستگی های بینِ دو طرف بیشتر میشه و به تبعِ همین بستگی ها، جدایی و دوریِ دو طرف سخت تر میشه! حالا شما فرض کن بعدِ چند ماه و یا چند سال، یکی از طرفین به این نتیجه برسه که طرفِ مقابل کِیسِ مناسبی واسه ازدواج و زندگی نیست! تکلیفِ طرفِ مقابل چی میشه که به طرف وابسته و یا دلبسته شده؟! این ضربه ی روحی رو میتونه تحمل کنه؟! و یا اگر تحمل کنه، این ضربه تو روند و کیفیت زندگی و آینده ش اثر منفی نمیذاره؟!
2. حالا از بحثِ آسیب های روحی بگذریم که خب همه میدونن چقدر اهمیت داره، میرسیم به آسیب های فیزیکی که نود و هشت درصد و نه دهم درصد متوجهِ دخترا میشه! دخترِ پاک و با خانواده ای که قبلِ رابطه حتی اجازه نداده کسی نزدیکش بشه، به هوای اینکه طرف مقابل قراره یه روزی بیاد خواستگاری و مردِ زندگیش بشه، تن به کاری میده که خب باعث میشه دیگه اون سیبِ سبز و دست نخورده ی سابق نباشه و بدل به یه سیبِ گاز خورده بشه که دیگه اگه نگیم هیچکس، کمتر کسی سمتش میره! این اتفاق زمانی میفته که هر دو طرف انگیزه شون از رابطه ازدواج بوده و به مرور یکی از طرفین و یا جفتشون تو موارد کمتر، سرد میشه و دیگه ازدواج منتفی میشه! حالا اون رگ زنی و خط اندازی رو دست و خودکشی هایی که تو بعضی از موارد میشه رو چیزی نگم بهتره! چون همه میدونن اکثرأ! این آسیب های فیزیکی رو کی پاسخگوئه؟!
3. اصلأ گیریم دو طرف راضی و اوکی و عاشقِ هم هستن و منتظر فرصت مناسب واسه خواستگاری و اینا! اگه گل پسرِ قصه پا شه بره به خانواده ش در میون بذاره این رابطه و دوستی رو و بگه ما نیتمون ازدواج بوده و واسه شناختِ بیشتر و اینا با هم بودیم، اگه میشه پا شید بریم خواستگاری! اگه خانواده مخالفت کنن و بگن ما خوشمون نمیاد از این نوع روابط قبلِ ازدواج و یا اصلأ موردی ندارن با این قضیه، از دختر خانم خوششون نیاد و یا از خانواده ش و مخالفت کنن چی میشه؟! من کاری با درست یا غلط بودنِِ این مخالفت ندارم و موضوعم این نیست! فقط میگم اگه مخالفت بشه، پسر میتونه خانواده ش رو بذاره کنار؟! چنین ازدواجی که با این مخالفت و اونم از سمتِ خانواده پیش بیاد، آینده ش چجوری میشه؟؟! اگه مخالفت ها نتیجه بگیره و قضیه منتفی شه، پسر و دختر چه آسیب های روحی و فیزیکی ای میبینن؟! که باز هم به نظرم دختر آسیبِ بیشتری میبینه!
4. عدم تعهد و مسئولیت پذیری و یا تحریک های جنسی و اختلالاتش که تو این روابط بوجود میاد هم ضمیمه کنید به دلایلِ بالا
+ این قضیه نسبی هستش و شاملِ کل نمیشه! ولی اکثریت چرا! پس نیاید بگید فلانی با فلانی دوست بود ازدواج کرد الان همه چی آرومه اونا چقدر خوشبختن :)) ملاکِ من اکثریت هستن!
همونطور که دیدید، هیچ حرفی از دین و مذهب و احکام نزدم تا حرفی توش نباشه! همه که مسلمون و مقید نیستن! شاید یکی مثلِ من آتئیست باشه اصن ;) حالا اگه کسی ذره ای معتقد باشه کلی احکامِ شرعی و غیره و ذالک داریم تو این بحث که منع کردن جوونا رو از این روابط!
نکته ی دیگه هم اینکه همه ی دلایلی که آوردم واسه دوستی هایی بود که به انگیزه ی ازدواج شکل میگیره و همه میدونیم تعداد این روابط شاید پنج درصد هم نباشه! من که پسرم میگم بهتون که اگه نگم نود درصد، هشتاد درصد پسرا انگیزه شون فان و سرگرمی و یا عقده گشایی های عاطفی و جنسیه تو این بازیا! دخترا رو نمیگم چون دختر نیستم :)) ولی پسرا رو خودم بینشون هستم و میبینم!
شاید بپرسید خب واسه شناختِ بهتر چه کنن جوونا اگه نخوان دوست شن؟! به نظرِ من شناخت و آشنایی خانواده ها با هم میتونه اولویت داشته باشه! و اینکه خانواده ها مطلع باشن و نظارتِ لازم رو داشته باشن تو این قضایا! به نظرم اون رابطه ای منتج به یه ازدواج مناسب میشه که در چارچوبِ اصولِ خانوادگی شکل بگیره و دختر و پسر احساسی عمل نکنن توش و خانواده ها هم راه بیان با جفتشون!
حالا هم نوبت شماس که نظرتون رو در این باره بگید تا به یه نتیجه ی مناسب برسیم. همه ی نظرات هم محترم هستند و کسی حقِ توهین نداره : ) قرار نیست همه شبیه هم باشه عقایدشون که!
- ۹۵/۱۲/۱۰
من شمارو دنبال میکنم
موفق باشید