تلاقی به وقتِ 00:00

ساعت دوازده و نیمِ شبه و سر به سر، وسطِ هال وِلو شدیم؛ مثلِ عقربه های ساعت؛ من اون بلنده و تو اون کوتاهه

بین من و تو و پیوندِ آغوشمون، نود درجه فاصله س؛ یک ربع!

تو که مغروری و لجباز، منم که کله شق و دیوونه

هوا هم که سرد و منم بدجور سردمه

نوکِ پرگارِ تو که میخ شده به زمین، من که طاقتِ دوریت رو ندارم

صبر کن تا یخِ پرگارم واشه

صد و هشتاد درجه چرخشِ من، گره خوردنمون رو میطلبه و گرمایِ این گرهِ کور، عجیب میچسبه! سی دقیقه طول کشید تولدِ این تلاقی!

+ چه میکنه این قوه ی خیال و بی مخاطب نویسی بی صاحاب :)))

+ لطفا درگیر مسائلِ هندسی و ریاضیِ پست نشوید! :)))