یه نصیحتِ تِدانه به یه دوستِ عزیز!
يكشنبه, ۲ آبان ۱۳۹۵، ۰۹:۱۹ ب.ظ
زخم خوردن،لازمه ی قوی شدنِ.
لازمه ی قدرت هم،مبارزه س.
پس بهتره واسه تسلیم شدنم،منُ بُکشی!یعنی من جات بودم اینکارُ ترجیح میدادم!
چون مبارزه همیشه یکی از تفریحاتِ تنهاییِ من واسه کامل شدنِ!من با خودمم سرِ جنگ دارم واسه قوی شدن،تو که زنگِ تفریحی!
این زخم زدن هات هم،درست مثلِ خط خطی کردنِ یه الماس با چاقوی میوه خوری به نیتِ شکستنشِ!
ولی یادت باشه!یه الماسُ فقط یه الماس دیگه میتونه بشکنه!
تو که یه چاقویِ خیار خوری ای؛میتونی بری خیارتو پوس بکنی!
حالا فهمیدی مشکلِ کارت کجاس؟
- ۹۵/۰۸/۰۲